Raften

Soms ga je met je werk iets doen wat echt helemaal leuk is. Gister was het zover. Dutch Water Dreams, een nieuwe klant, werd vereerd met een bezoekje van iedereen die in SC West werkt. Helemaal leuk. Na wat presentaties, feedback sessies en wat zo meer langskomt op een SC dag, mochten we los. Raften, als je wilde natuurlijk. Want het is niet zonder risico’s en zeker niet echt rustig vertoeven op zo’n bootje.

We werden in volledig ornaat gehezen: wetsuit, zwemvest, schoentjes, peddel, helm. Alles wat je nodig hebt voor wat veiligheid. We moesten op zwemles, werden in het water gegooid en mochten bewijzen dat we met onze voeten voor onszelf konden redden in het water. Gelukt, op naar de baan.

3 Buizen spoten per stuk zo’n 3 kuub water per seconde de baan in. Heel hard, heel veel en vooral naarmate de baan golfde veel opstakels, muren en werken om goed beneden te komen. De eerste keer ging goed, tenminste ik bleek zitten. Collega viel al overboord, maar was vrij snel in een rustig stuk en kwam rustig aanlopen bij het eindpunt. De tweede keer was voor mij een ander verhaaltje.

Ik viel bij golf 2 op het heftigste stukje buitenboord, bleef hangen met mijn voeten onder mijn collega en mijn hoofd buiten boord, raakte net op tijd los om niet met mijn hoofd tegen een golfbreker te komen. Bracht mezelf in veiligheid, verloor mijn helm, gaf mijn peddel aan iemand op de kant (die stond er eigenlijk om mij te grijpen… lukte helemaal niet), zette mijn helm weer op (?), zocht naar veiligheid, vond hem niet, verdween onder de boot, kwam er weer onder vandaan, verdween er nog een keer onder, kwam weer boven. Ik zette me een paar keer goed af tegen wat golfbrekers en opstakels en kwam beneden waar ik door de man achterop werd gegrepen en op de rubberboot werd gehezen. Anderhalve minuut? Ik weet het niet, misschien was het iets langer, maar ik was kapot. Of ik nog een keer wilde? Ja, tuurlijk…. ik wil wel even weten of het nou echt zo eng is 😉 Het derde rondje ging flex. En ik zou het zo nog een keer doen.