De lente is wat mij betreft vandaag begonnen. Vanmorgen werd ik voor het eerst niet wakker van langsdenderend groot geschut voor de bouw aan de overkant, maar wel van vogeltjes. Kwart over zes was het, vreselijk mistig en verder dan het raam kon ik niet kijken, maar wat een vrolijkheid buiten.
Tot mijn grote verbazing was het net buiten ook nog een en al vrolijkheid. Op het hockeyveld, overal pikdonker om ons heen, maar natuurlijk helverlicht op het veld, weerklonken aan alle kanten vogeltjes. Een getjilp van jewelste.
Zouden stadse vogeltjes last hebben van kunstlicht, vroeg ik mij meteen af. En verstoren wij zo echt hun welverdiende nachtrust, of weten ze gewoon niet beter. Denken ze dat het morgen is, of zingen vogeltjes ook zo fleurig en fruitig voor ze slapen gaan?
Allemaal zeer belangrijke vragen voor een stadsmens als ik…
Dans! De wereld staat ook niet stil 