We gaan het halen. Zaterdag lopen wij de Surinamerivier op en wat kijk ik daar naar uit. Ik ben moe. Ik ben aan het einde van mijn latijn en zit erdoorheen. Dat is waarschijnlijk drie keer hetzelfde maar das wel ook hoe het voelt. Da dagen vliegen nog steeds voorbij en mn nachten nog harder. Want het lijkt wel of ik nooit meer genoeg kan slapen.
Vandaag was het gelukkig heel mooi zeilweer. Er was weinig te doen en de zon scheen lekker. Wel nog steeds bizar hoge golven. Die houden maar niet op. Als we zaterdag die boot stil leggen ga ik eerst slapen. Tot ik wakker word. Ook al is het kerstavond. Pfff.
Zeg ik nu. Want het wordt natuurlijk feest en borrelen!
De sterrenhemel is prachtig ook weer vanavond. Echt alsof ik in een planetarium zit. Wat mij betreft blijft het zo tot 12 uur. Dan zit mn wacht erop en mag ik weer 9 uur tukken. 😉
7N16.4 53W09.9 nog 130 nm.
Dans! De wereld staat ook niet stil 